Wspominamy tych, którzy odeszli
Wspominamy tych, którzy odeszli
W tych szczególny dniach, 1 i 2 listopada, w uroczystość Wszystkich Świętych i w Dzień Zaduszny, zatrzymujemy się na chwilę w biegu codziennego życia, a nasze myśli przepełniają wspomnienia o bliskich, których nie ma już wśród nas.
My także wspominamy dziś tych, których pożegnaliśmy w ostatnim roku. Pamiętamy ich jako wspaniałych ludzi i cieszymy się, że mogliśmy doświadczyć spotkania z tak wybitnymi osobowościami.
Kazimierz Pustelak (1930-2021)
Wybitny tenor i wieloletni dziekan Wydziału Wokalnego Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Publiczność i krytycy cenili go za liczne kreacje operowe, m.in. w dziełach S. Moniuszki, W. A. Mozarta, G. Verdiego. Był także uznanym interpretatorem repertuaru oratoryjnego i pieśniowego. Jego debiut sceniczny odbył się w Operze Krakowskiej (wówczas Miejskim Teatrze Muzycznym) w roli Su-Czonga w Krainie uśmiechu F. Lehára. Krakowska publiczność pamięta go także m.in. jako Leńskiego w Eugeniuszu Onieginie (1956), Rodolfa w Cyganerii, hrabiego Almavivę w Cyruliku sewilskim (1957), tytułowej partii w Opowieściach Hoffmanna czy też Księcia w Rigoletcie (1959).
Tadeusz Bradecki (1955-2022)
Wybitny aktor, reżysera, a także eseista i dramaturg. Krakowska publiczność zapamięta go m.in. jako dyrektora naczelnego i artystycznego Teatru Starego, miłośnicy opery - jako reżysera inscenizacji "Don Giovanniego" W.A. Mozarta dla naszego Teatru. Realizację 1997 roku przygotował we współpracy z Kaiem Bumannam (kierownictwo muzyczne), Janem Polewką (scenografia, kostiumy), Dorotą Morawetz (kosiumy) oraz Leszkiem Czarnotą (choreografia). W obsadzie premierowej wystąpili m.in. Andrzej Biegun (Don Giovanni), Monika Swarowska-Walawska (Donna Anna), Krystyna Tyburowska (Donna Elwira) i Przemysław Firek (Leporello).
Jan Malik (1945-2022)
muzyk, rzeźbiarz, poeta i przewodnik górski, wieloletni skrzypek w Orkiestrze naszego teatru. Sztuka była obecna w jego życiu od najmłodszych lat – należał do wielopokoleniowej rodziny krakowskich szopkarzy, we wczesnym dzieciństwie wymarzył też sobie grę na skrzypcach. Między próbami orkiestry znajdował czas na inną pasję – tworzenie drewnianych rzeźb sakralnych (szczególnie maryjnych), twórczo nawiązujących do tradycji świątków, często wykorzystując m.in. ludową symbolikę ziół i roślin górskich. Malik fotografował swoje rzeźby w beskidzkim krajobrazie, zaś zawarty w nich przekaz uzupełniał wierszami (z inspiracji zaprzyjaźnionego poety Jerzego Harasymowicza), a w końcu i autorską muzyką. Z powstałych w ten sposób ponad 50 pieśni układał misteria maryjne, które wykonywał niekiedy z córką Cecylią. Był także autorem kilkudziesięciu psalmów i wielu utworów na okarynę.
Barbara Barska-Féherpataky (1941-2022)
Uznana śpiewaczka i aktorka, wieloletnia Solistka naszego Teatru. Pracę artystyczną rozpoczęła w chórze Miejskiego Teatru Muzycznego w Krakowie (dzisiejszej Opery Krakowskiej), gdzie śpiewała w latach 1964-1966. W 1966 roku, w zastępstwie chorej koleżanki, wystąpiła w partii Saffi w "Baronie cygańskim" Johanna Straussa II. Rola ta otworzyła jej drzwi do kariery solistycznej - na krakowskiej scenie zobaczył ją dyrektor Państwowego Teatru Muzycznego w Szczecinie Edmund Wayda, który zaproponował młodej artystce angaż do swojego teatru. Gdy w 1970 roku wróciła do Krakowa, stała się gwiazdą tutejszej sceny operetkowej. W grudniu zadebiutowała partią Hanny Glawari w Wesołej wdówce Franza Lehára, zyskując uznanie publiczności i krytyków teatralnych. Jacek Berwaldt pisał w "Dzienniku Polskim": „Tytułową postać Hanny Glawari kreuje Barbara Barska; z powodzeniem dźwiga ciężar trudnej roli, prezentując aktorstwo wyjątkowo dojrzałe, zdyscyplinowane oraz dużą kulturę śpiewu” (J. Berwaldt, Wesoła wdówka, „Dziennik Polski”, 28.12.1971.). Kolejne kreacje stworzyła m.in. w "Lady Fortunie" G. Kramera (Marta), "Hrabinie Maricy" (Marica) i "Księżniczce czardasza" (Silva) E. Kálmána, "Hrabim Luksemburgu" F. Lehára (Angèle Didier), "Królu walca" (Angelika) J. Straussa II, "Swobodnym wietrze" (Regina se Saint-Cloud) I. Dunajewskiego.
Maria Dimitrow
Tancerka, choreograf i wybitna pedagog, przez ponad 40 lat związana ze Studiem Baletowym naszego Teatru. Od powstania Studia w 1963 r. (przy ówczesnym Miejskim Teatrze Muzycznym) prowadziła zajęcia z dziećmi i młodzieżą; niedługo potem objęła nad nim kierownictwo. Dzięki jej wieloletniej pracy i opiece Studio osiągnęło wysoką jakość kształcenia, a jego absolwenci tańczyli - i tańczą - nie tylko w Operze Krakowskiej, lecz także w innych polskich teatrach muzycznych. W 2003 r. z rąk wojewody małopolskiego Jerzego Adamika odebrała Złoty Krzyż Zasługi. W 2008 r., podczas obchodów 45-lecia Studia Baletowego, wyróżniona została przez prezydenta Krakowa Jacka Majchrowskiego odznaką Honoris Gratia.
Kai Bumann (1961-2022)
Dyrygent i kierownik artystyczny naszego Teatru w sezonie 1997/1998. Urodził się w 1961 roku w Berlinie, ukończył wydział dyrygentury tamtejszej Hochschule der Künste. Był laureatem Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego w Genewie (1994). Był pierwszym dyrygentem Staatstheater w Wiesbaden i stałym gościem berlińskiej Deutsche Oper, głównym dyrygentem Swiss Youth Symphony Orchestra w Zurychu. Jednocześnie współpracował z najważniejszymi ośrodkami muzycznymi w Polsce. Pełnił stanowisko dyrektora artystycznego Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku (2008-2012), Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy (2015-2020), był także stałym dyrygentem Warszawskiej Opery Kameralnej, pierwszym gościnnym dyrygentem w Filharmonii Łódzkiej, współpracował z Operą Narodową w Warszawie. Od 2010 prowadził też klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej w Gdańsku. Był kierownikiem artystycznym naszego Teatru w sezonie 1997/1998 oraz kierownikiem muzycznym spektakli "Don Giovanni" W.A. Mozarta (1997) i "Czarna maska" K. Pendereckiego (1998), a w sezonie 2021/2022 także "Mozarta i Salieriego" N. Rimskiego-Korsakowa.
Helena Łazarska (1934-2022)
Ceniona śpiewaczka operowa (sopran) i wybitna pedagog, często nazywana Pierwszą Damą polskiej pedagogiki wokalnej. Pierwsze kroki na drodze artystycznej stawiała w Operze Śląskiej w Bytomiu. Jako śpiewaczka koncertowała w najważniejszych salach w całej Europie, byłym ZSRR, Ameryce Południowej. Szczególnie ceniono ją za jej działalność pedagogiczną, którą rozpoczęła na początku lat 70., ucząc w wyższych szkołach muzycznych w Katowicach, Gdańsku oraz Krakowie, gdzie przez szereg lat była kierownikiem Katedry Wokalistyki. Była także konsultantem wokalnym w naszym Teatrze oraz Operze Bałtyckiej oraz inicjatorką i twórczynią koncepcji Międzynarodowego Festiwalu i Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu.
Wybitny tenor i wieloletni dziekan Wydziału Wokalnego Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Publiczność i krytycy cenili go za liczne kreacje operowe, m.in. w dziełach S. Moniuszki, W. A. Mozarta, G. Verdiego. Był także uznanym interpretatorem repertuaru oratoryjnego i pieśniowego. Jego debiut sceniczny odbył się w Operze Krakowskiej (wówczas Miejskim Teatrze Muzycznym) w roli Su-Czonga w Krainie uśmiechu F. Lehára. Krakowska publiczność pamięta go także m.in. jako Leńskiego w Eugeniuszu Onieginie (1956), Rodolfa w Cyganerii, hrabiego Almavivę w Cyruliku sewilskim (1957), tytułowej partii w Opowieściach Hoffmanna czy też Księcia w Rigoletcie (1959).
Tadeusz Bradecki (1955-2022)
Wybitny aktor, reżysera, a także eseista i dramaturg. Krakowska publiczność zapamięta go m.in. jako dyrektora naczelnego i artystycznego Teatru Starego, miłośnicy opery - jako reżysera inscenizacji "Don Giovanniego" W.A. Mozarta dla naszego Teatru. Realizację 1997 roku przygotował we współpracy z Kaiem Bumannam (kierownictwo muzyczne), Janem Polewką (scenografia, kostiumy), Dorotą Morawetz (kosiumy) oraz Leszkiem Czarnotą (choreografia). W obsadzie premierowej wystąpili m.in. Andrzej Biegun (Don Giovanni), Monika Swarowska-Walawska (Donna Anna), Krystyna Tyburowska (Donna Elwira) i Przemysław Firek (Leporello).
Jan Malik (1945-2022)
muzyk, rzeźbiarz, poeta i przewodnik górski, wieloletni skrzypek w Orkiestrze naszego teatru. Sztuka była obecna w jego życiu od najmłodszych lat – należał do wielopokoleniowej rodziny krakowskich szopkarzy, we wczesnym dzieciństwie wymarzył też sobie grę na skrzypcach. Między próbami orkiestry znajdował czas na inną pasję – tworzenie drewnianych rzeźb sakralnych (szczególnie maryjnych), twórczo nawiązujących do tradycji świątków, często wykorzystując m.in. ludową symbolikę ziół i roślin górskich. Malik fotografował swoje rzeźby w beskidzkim krajobrazie, zaś zawarty w nich przekaz uzupełniał wierszami (z inspiracji zaprzyjaźnionego poety Jerzego Harasymowicza), a w końcu i autorską muzyką. Z powstałych w ten sposób ponad 50 pieśni układał misteria maryjne, które wykonywał niekiedy z córką Cecylią. Był także autorem kilkudziesięciu psalmów i wielu utworów na okarynę.
Barbara Barska-Féherpataky (1941-2022)
Uznana śpiewaczka i aktorka, wieloletnia Solistka naszego Teatru. Pracę artystyczną rozpoczęła w chórze Miejskiego Teatru Muzycznego w Krakowie (dzisiejszej Opery Krakowskiej), gdzie śpiewała w latach 1964-1966. W 1966 roku, w zastępstwie chorej koleżanki, wystąpiła w partii Saffi w "Baronie cygańskim" Johanna Straussa II. Rola ta otworzyła jej drzwi do kariery solistycznej - na krakowskiej scenie zobaczył ją dyrektor Państwowego Teatru Muzycznego w Szczecinie Edmund Wayda, który zaproponował młodej artystce angaż do swojego teatru. Gdy w 1970 roku wróciła do Krakowa, stała się gwiazdą tutejszej sceny operetkowej. W grudniu zadebiutowała partią Hanny Glawari w Wesołej wdówce Franza Lehára, zyskując uznanie publiczności i krytyków teatralnych. Jacek Berwaldt pisał w "Dzienniku Polskim": „Tytułową postać Hanny Glawari kreuje Barbara Barska; z powodzeniem dźwiga ciężar trudnej roli, prezentując aktorstwo wyjątkowo dojrzałe, zdyscyplinowane oraz dużą kulturę śpiewu” (J. Berwaldt, Wesoła wdówka, „Dziennik Polski”, 28.12.1971.). Kolejne kreacje stworzyła m.in. w "Lady Fortunie" G. Kramera (Marta), "Hrabinie Maricy" (Marica) i "Księżniczce czardasza" (Silva) E. Kálmána, "Hrabim Luksemburgu" F. Lehára (Angèle Didier), "Królu walca" (Angelika) J. Straussa II, "Swobodnym wietrze" (Regina se Saint-Cloud) I. Dunajewskiego.
Maria Dimitrow
Tancerka, choreograf i wybitna pedagog, przez ponad 40 lat związana ze Studiem Baletowym naszego Teatru. Od powstania Studia w 1963 r. (przy ówczesnym Miejskim Teatrze Muzycznym) prowadziła zajęcia z dziećmi i młodzieżą; niedługo potem objęła nad nim kierownictwo. Dzięki jej wieloletniej pracy i opiece Studio osiągnęło wysoką jakość kształcenia, a jego absolwenci tańczyli - i tańczą - nie tylko w Operze Krakowskiej, lecz także w innych polskich teatrach muzycznych. W 2003 r. z rąk wojewody małopolskiego Jerzego Adamika odebrała Złoty Krzyż Zasługi. W 2008 r., podczas obchodów 45-lecia Studia Baletowego, wyróżniona została przez prezydenta Krakowa Jacka Majchrowskiego odznaką Honoris Gratia.
Kai Bumann (1961-2022)
Dyrygent i kierownik artystyczny naszego Teatru w sezonie 1997/1998. Urodził się w 1961 roku w Berlinie, ukończył wydział dyrygentury tamtejszej Hochschule der Künste. Był laureatem Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego w Genewie (1994). Był pierwszym dyrygentem Staatstheater w Wiesbaden i stałym gościem berlińskiej Deutsche Oper, głównym dyrygentem Swiss Youth Symphony Orchestra w Zurychu. Jednocześnie współpracował z najważniejszymi ośrodkami muzycznymi w Polsce. Pełnił stanowisko dyrektora artystycznego Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku (2008-2012), Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy (2015-2020), był także stałym dyrygentem Warszawskiej Opery Kameralnej, pierwszym gościnnym dyrygentem w Filharmonii Łódzkiej, współpracował z Operą Narodową w Warszawie. Od 2010 prowadził też klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej w Gdańsku. Był kierownikiem artystycznym naszego Teatru w sezonie 1997/1998 oraz kierownikiem muzycznym spektakli "Don Giovanni" W.A. Mozarta (1997) i "Czarna maska" K. Pendereckiego (1998), a w sezonie 2021/2022 także "Mozarta i Salieriego" N. Rimskiego-Korsakowa.
Helena Łazarska (1934-2022)
Ceniona śpiewaczka operowa (sopran) i wybitna pedagog, często nazywana Pierwszą Damą polskiej pedagogiki wokalnej. Pierwsze kroki na drodze artystycznej stawiała w Operze Śląskiej w Bytomiu. Jako śpiewaczka koncertowała w najważniejszych salach w całej Europie, byłym ZSRR, Ameryce Południowej. Szczególnie ceniono ją za jej działalność pedagogiczną, którą rozpoczęła na początku lat 70., ucząc w wyższych szkołach muzycznych w Katowicach, Gdańsku oraz Krakowie, gdzie przez szereg lat była kierownikiem Katedry Wokalistyki. Była także konsultantem wokalnym w naszym Teatrze oraz Operze Bałtyckiej oraz inicjatorką i twórczynią koncepcji Międzynarodowego Festiwalu i Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu.
