Żegnamy Kazimierza Pustelaka
Żegnamy Kazimierza Pustelaka
W sobotę 11 grudnia zmarł Kazimierz Pustelak - wybitny tenor i wieloletni dziekan Wydziału Wokalnego Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie.
Publiczność i krytycy cenili go za liczne kreacje operowe, m.in. w dziełach S. Moniuszki, W. A. Mozarta, G. Verdiego. Był także uznanym interpretatorem repertuaru oratoryjnego i pieśniowego.
Urodził się 14 lutego 1930 r. w Nowej Wsi na Podkarpaciu. Swoją karierę zaczął w Chórze Polskiego Radia w Krakowie, gdzie wcześniej studiował pod kierunkiem prof. Czesława Zaremby. Jego debiut sceniczny odbył się w Operze Krakowskiej (wówczas Miejskim Teatrze Muzycznym) w roli Su-Czonga w Krainie uśmiechu F. Lehára. Krakowska publiczność pamięta go także m.in. jako Leńskiego w Eugeniuszu Onieginie (1956), Rodolfa w Cyganerii, hrabiego Almavivę w Cyruliku sewilskim (1957), tytułowej partii w Opowieściach Hoffmanna czy też Księcia w Rigoletcie (1959). Krytycy pisali o nim:
Tenor o pięknej barwie, śpiewający przy tym głosem miękkim, wyrównanym, bez forsowania jest u nas czymś tak wyjątkowym, że Pustelak posiadający te walory stał się niejako bohaterem wieczoru. (J. Piotrowska, Z Opery Krakowskiej. Czwarta premiera, „Gazeta Krakowska”, 23.03.1956.)
Postać hr. Almavivy to dalszy sukces naszego młodego tenora K. Pustelaka: głos jego w tej partii brzmi doskonale, uwydatniając posiadane już umiejętności wokalne i emisyjną swobodę, zwłaszcza w trudnych, ozdobionych koloraturami ariosach w I odsłonie. (J. Parzyński, „Cyrulik sewilski” w Operze Krakowskiej, „Echo Krakowa”, 27.09.1957.)
Był dwukrotnym laureatem konkursu śpiewu klasycznego na Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów: zdobył Srebrny Medal w Moskwie (1957) i Złoty Medal w Tuluzie (1960). W 1960 r. wyjechał na roczne stypendium do centrum doskonalenia śpiewaków operowych przy mediolańskiej La Scali. Z Włoch powrócił już jako dojrzały i doskonale ukształtowany artysta, co nie umknęło uwadze krytyków; po jego gościnnym występie w partii Alfreda w Traviacie G. Verdiego, Lucjan Kydryński pisał:
... Romańska i Pustelak to najlepsza obsada Traviaty, jaką słyszeliśmy w Krakowie. (L. Kydryński, Dwa dziwne przedstawienia, „Dziennik Polski”, 14.09.1961.).
Od 1961 był solistą Teatru Wielkiego w Warszawie, 10 lat później został też wykładowcą warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie na Wydziale Wokalnym, którego dziekanem był przez kolejne 10 lat. Za swój dorobek artystyczny wyróżniony został m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1964), Nagrodami Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1977) i I stopnia (1992). W 2007 roku otrzymał Złoty Medal Zasłużony Kulturze "Gloria Artis".
Ze smutkiem żegnamy wspaniałego Artystę i niezrównanego Pedagoga.
Zespół Opery Krakowskiej
Tenor o pięknej barwie, śpiewający przy tym głosem miękkim, wyrównanym, bez forsowania jest u nas czymś tak wyjątkowym, że Pustelak posiadający te walory stał się niejako bohaterem wieczoru. (J. Piotrowska, Z Opery Krakowskiej. Czwarta premiera, „Gazeta Krakowska”, 23.03.1956.)
Postać hr. Almavivy to dalszy sukces naszego młodego tenora K. Pustelaka: głos jego w tej partii brzmi doskonale, uwydatniając posiadane już umiejętności wokalne i emisyjną swobodę, zwłaszcza w trudnych, ozdobionych koloraturami ariosach w I odsłonie. (J. Parzyński, „Cyrulik sewilski” w Operze Krakowskiej, „Echo Krakowa”, 27.09.1957.)
Był dwukrotnym laureatem konkursu śpiewu klasycznego na Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów: zdobył Srebrny Medal w Moskwie (1957) i Złoty Medal w Tuluzie (1960). W 1960 r. wyjechał na roczne stypendium do centrum doskonalenia śpiewaków operowych przy mediolańskiej La Scali. Z Włoch powrócił już jako dojrzały i doskonale ukształtowany artysta, co nie umknęło uwadze krytyków; po jego gościnnym występie w partii Alfreda w Traviacie G. Verdiego, Lucjan Kydryński pisał:
... Romańska i Pustelak to najlepsza obsada Traviaty, jaką słyszeliśmy w Krakowie. (L. Kydryński, Dwa dziwne przedstawienia, „Dziennik Polski”, 14.09.1961.).
Od 1961 był solistą Teatru Wielkiego w Warszawie, 10 lat później został też wykładowcą warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie na Wydziale Wokalnym, którego dziekanem był przez kolejne 10 lat. Za swój dorobek artystyczny wyróżniony został m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1964), Nagrodami Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1977) i I stopnia (1992). W 2007 roku otrzymał Złoty Medal Zasłużony Kulturze "Gloria Artis".
Ze smutkiem żegnamy wspaniałego Artystę i niezrównanego Pedagoga.
Zespół Opery Krakowskiej