Joanna Wnuk-Nazarowa
Joanna Wnuk-Nazarowa
Kompozytor, dyrygent i pedagog. W 1974 roku ukończyła dyrygenturę i kompozycję pod kierunkiem Krzysztofa Pendereckiego na Akademii Muzycznej w Krakowie. Studia uzupełniała na mistrzowskich kursach dyrygentury u Hansa Swarowsky’ego w Austrii. Związana z macierzystą uczelnią jako wykładowca i członek Zakładu Analizy i Interpretacji Muzyki.
Była zatrudniona na stanowisku kierownika muzycznego w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie, potem w Teatrze Starym w Krakowie. Od 1991 do 1997 r. sprawowała funkcję dyrektora naczelnego Państwowej Filharmonii w Krakowie. W latach 1997-99 zajmowała stanowisko Ministra Kultury i Sztuki.
W latach 2000-2018 pełniła funkcję dyrektora naczelnego i programowego Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach. Była pomysłodawczynią wszystkich projektów Orkiestry, w tym Maratonu twórczości Henryka Mikołaja Góreckiego, Pociągu do muzyki Wojciecha Kilara, jak również biennale Festiwalu Prawykonań – Polska Muzyka Najnowsza. W trakcie jej dyrektury powstała nowa siedziba NOSPR z salą koncertową o unikalnej akustyce na na 1800 miejsc. Powołała również Międzynarodowy Konkurs Muzyczny im. Karola Szymanowskiego, mający popularyzować polską muzykę na świecie oraz utrwalać w świadomości odbiorców znaczenie postaci Karola Szymanowskiego i jego twórczości.
W twórczości kompozytorskiej Joanny Wnuk-Nazarowej ważne miejsce zajmuje muzyka teatralna (m. in. muzyka do dzieł Król umiera Ionesco, Mizantrop Moliera w Teatrze Starym, Ryszard III Szekspira w Teatrze Wybrzeże, Operetka Gombrowicza w Teatrze im. Horzycy w Toruniu), oraz do spektakli teatru telewizji (m. in. Sen srebrny Salomei Słowackiego). Dokonała również szeregu opracowań muzycznych spektakli telewizyjnych (m. in. w reż. Kazimierza Kutza: Kolacja na cztery ręce, Antygona w Nowym Jorku, Emigranci, Wujaszek Wania, Ziarno zroszone krwią).
Po przejściu na emeryturę w 2018 r. poświęciła się głównie komponowaniu. Stworzyła operę Wanda, której prapremiera w wykonaniu zespołów Opery Krakowskiej odbyła się na Dziedzińcu Arkadowym Zamku Królewskiego na Wawelu (2021). Prawykonania jej utwórów można było usłyszeć m. in. na Festiwalu Prawykonań NOSPR (Preludē et Grande Fugue „La Catastrophe”, 2019), w Filharmonii Pomorskiej (Słuchaj, Neronie!, 2020), w Dworze w Lusławicach (Quintetto per archi, 2022), w Filharmonii Krakowskiej (Il tempo passa - passacaglia, 2022), w Filharmonii Śląskiej (Koncert skowronkowy na klawesyn amplifikowany i orkiestrę kameralną, 2023) czy podczas Festiwalu Art Mintaka w Bydgoszczy (Kołysanki na sopran, klarnet, perkusję, skrzypce i fortepian, 2024)
Została uhonorowana wieloma odznaczeniami i nagrodami, m. in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym i Złotym Medalami Gloria Artis, Złotym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju, Złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej, Odznaką Zasłużony Działacz Kultury, Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki III stopnia za działalność pedagogiczną, Nagrodą Honorową Związku Kompozytorów Polskich, Honorowym Koryfeuszem, Nagrodą ZAiKS-u w 100-lecie Stowarzyszenia oraz Orderem Orła Białego.
fot. Bartek Barczyk Polskie Wydawnictwo Muzyczne
Była zatrudniona na stanowisku kierownika muzycznego w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie, potem w Teatrze Starym w Krakowie. Od 1991 do 1997 r. sprawowała funkcję dyrektora naczelnego Państwowej Filharmonii w Krakowie. W latach 1997-99 zajmowała stanowisko Ministra Kultury i Sztuki.
W latach 2000-2018 pełniła funkcję dyrektora naczelnego i programowego Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach. Była pomysłodawczynią wszystkich projektów Orkiestry, w tym Maratonu twórczości Henryka Mikołaja Góreckiego, Pociągu do muzyki Wojciecha Kilara, jak również biennale Festiwalu Prawykonań – Polska Muzyka Najnowsza. W trakcie jej dyrektury powstała nowa siedziba NOSPR z salą koncertową o unikalnej akustyce na na 1800 miejsc. Powołała również Międzynarodowy Konkurs Muzyczny im. Karola Szymanowskiego, mający popularyzować polską muzykę na świecie oraz utrwalać w świadomości odbiorców znaczenie postaci Karola Szymanowskiego i jego twórczości.
W twórczości kompozytorskiej Joanny Wnuk-Nazarowej ważne miejsce zajmuje muzyka teatralna (m. in. muzyka do dzieł Król umiera Ionesco, Mizantrop Moliera w Teatrze Starym, Ryszard III Szekspira w Teatrze Wybrzeże, Operetka Gombrowicza w Teatrze im. Horzycy w Toruniu), oraz do spektakli teatru telewizji (m. in. Sen srebrny Salomei Słowackiego). Dokonała również szeregu opracowań muzycznych spektakli telewizyjnych (m. in. w reż. Kazimierza Kutza: Kolacja na cztery ręce, Antygona w Nowym Jorku, Emigranci, Wujaszek Wania, Ziarno zroszone krwią).
Po przejściu na emeryturę w 2018 r. poświęciła się głównie komponowaniu. Stworzyła operę Wanda, której prapremiera w wykonaniu zespołów Opery Krakowskiej odbyła się na Dziedzińcu Arkadowym Zamku Królewskiego na Wawelu (2021). Prawykonania jej utwórów można było usłyszeć m. in. na Festiwalu Prawykonań NOSPR (Preludē et Grande Fugue „La Catastrophe”, 2019), w Filharmonii Pomorskiej (Słuchaj, Neronie!, 2020), w Dworze w Lusławicach (Quintetto per archi, 2022), w Filharmonii Krakowskiej (Il tempo passa - passacaglia, 2022), w Filharmonii Śląskiej (Koncert skowronkowy na klawesyn amplifikowany i orkiestrę kameralną, 2023) czy podczas Festiwalu Art Mintaka w Bydgoszczy (Kołysanki na sopran, klarnet, perkusję, skrzypce i fortepian, 2024)
Została uhonorowana wieloma odznaczeniami i nagrodami, m. in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym i Złotym Medalami Gloria Artis, Złotym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju, Złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej, Odznaką Zasłużony Działacz Kultury, Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki III stopnia za działalność pedagogiczną, Nagrodą Honorową Związku Kompozytorów Polskich, Honorowym Koryfeuszem, Nagrodą ZAiKS-u w 100-lecie Stowarzyszenia oraz Orderem Orła Białego.
fot. Bartek Barczyk Polskie Wydawnictwo Muzyczne