Cookies Ta strona wykorzystuje pliki cookies (niewielkie pliki tekstowe przechowywane przez przeglądarkę internetową na urządzeniu użytkownika) m.in. do analizy statystycznej ruchu, dopasowania wyglądu i treści strony do indywidualnych potrzeb użytkownika). Pozostawiając w ustawieniach przeglądarki włączoną obsługę plików cookies wyrażasz zgodę na ich użycie. Jeśli nie zgadzasz się na wykorzystanie plików cookies zmień ustawienia swojej przeglądarki.

Repertuar RepertuarEN
Opera

Straszny dwór

Opera w czterech aktach
Stanisław Moniuszko
Laco Adamik
Tadeusz Kozłowski, Piotr Sułkowski
3 godziny 0 minut

Dostępne terminy

data
godzina
miejsce
informacje
bilety
19 kwietnia 18:30, piątek
19 kwietnia, piątek
18:30
Duża Scena
20 kwietnia 18:30, sobota
20 kwietnia, sobota
18:30
Duża Scena
21 kwietnia 17:00, niedziela
21 kwietnia, niedziela
17:00
Duża Scena

szczegóły

informacje T_DETAILS_SHOW_MORE

czas trwania
3 godziny 0 minut | 1 przerwa
kompozytor
Stanisław Moniuszko
libretto
Jan Chęciński
premiera światowa
28.09.1865, Teatr Wielki, Warszawa
premiera w Operze Krakowskiej
26, 27.04.2004
język spektaklu
Oryginalna polska wersja językowa z polskimi napisami
opis
Powracający z wojny dwaj bracia składają przyrzeczenie pozostania w kawalerskim stanie, ale kiedy poznają piękne panny z sąsiedniego dworu, trudno im będzie dotrzymać obietnicy... Premierowe wykonanie Strasznego dworu odbyło się w Warszawie we wrześniu 1865 roku i nic dziwnego, że ta będąca syntezą staropolskiej kultury, przywołująca temat świetności XVIII-wiecznej Polski opera wywołała wtedy prawdziwą manifestację patriotyczną wśród zgromadzonej publiczności.

plakat T_DETAILS_SHOW_MORE

realizatorzy i obsada T_DETAILS_SHOW_MORE

realizatorzy
Reżyseria: Laco Adamik
Kierownictwo muzyczne: Tadeusz Kozłowski, Piotr Sułkowski
Scenografia: Barbara Kędzierska
Choreografia: Przemysław Śliwa
Przygotowanie chóru: Ewa Bator, Marek Kluza
obsada
STEFAN | Tomasz Kuk (19, 21 IV), Paweł Skubała (20 IV)

ZBIGNIEW | Sebastian Marszałowicz (19, 21 IV), Patryk Rymanowski (20 IV)

JADWIGA | Agnieszka Cząstka-Niezgódka (19, 21 IV), Ewa Menaszek (20 IV)

HANNA | Katarzyna Oleś-Blacha (19, 21 IV), Edyta Piasecka (20 IV)

MIECZNIK | Adam Szerszeń (19, 21 IV), Adam Kruszewski (20 IV)

CZEŚNIKOWA | Magdalena Barylak (19, 20, 21 IV)

MACIEJ | Michał Kutnik (19, 20, 21 IV)

SKOŁUBA | Wołodymir Pańkiw (19, 20, 21 IV)

DAMAZY | Krzysztof Kozarek (19, 21 IV), Jarosław Bielecki (20 IV)

GRZEŚ | Paweł Szczepanek (19, 21 IV), Wiesław Popiołek (20 IV)

STARA NIEWIASTA | Anna Gajdzik-Krzyżanowska (19, 20, 21 IV)

MARTA | Kamila Mędrek-Żurek (19, 20, 21 IV)

ORKIESTRA, CHÓR i BALET OPERY KRAKOWSKIEJ
dyrygent: Miłosz Korpol

bilety T_DETAILS_SHOW_MORE

Kategoria S - 2023/2024
miejsca I Loża Marszałkowska
160 zł
miejsca II Amfiteatr rzędy IV-IX
120 zł
miejsca III Amfiteatr rzędy I-III i X-XII
100 zł
miejsca IV Amfiteatr miejsca boczne i rzędy XIII-XIV; Loże boczne prawa i lewa
70 zł
miejsca V II Balkon rzędy I-II
60 zł
miejsca VI II Balkon rzędy III-IV
50 zł

libretto T_DETAILS_SHOW_MORE

Akt I

Prolog

Dwaj rycerze, bracia Stefan i Zbigniew, powracają do domu po zakończonej bitwie. Żegnając się z kolegami postanawiają się nie żenić, by w każdej chwili być w gotowości na wezwanie Ojczyzny i składają „kawalerskie śluby” (Dobrze, dobrze, panie bracie…).

Odsłona druga

Stefan i Zbigniew wracają szczęśliwi w rodzinne strony witani przez najbliższych (Cichy domku...). Ich śluby zaraz na początku są wystawiane na próbę – Cześnikowa ma już bowiem upatrzone panny dla kawalerów (Witam was, witam was…). Stryjenka zabiera się szybko do zadania, gdyż wie, iż panicze zamierzają odwiedzić przyjaciela rodziny, Miecznika, w jego posiadłości. Tam – o czym już wie Cześnikowa, ale jeszcze nie wiedzą tego kawalerowie, mieszkają dwie urodziwe panny. Dlatego stryjenka opisuje Kalinów jako miejsce pełne zagrożeń, ale nie jest i tak w stanie powstrzymać braci od odwiedzin.

Akt II

Tymczasem we dworze Miecznika dziewczęta, wśród nich także Hanna i Jadwiga, zajmują się haftowaniem (Spod igiełek kwiaty rosną…) i zgodnie z tradycją wigilii Nowego Roku wróżą z wosku. Oczywiście obie siostry pragną zobaczyć w odlewie twarze przyszłych mężów (Już ogień płonie…). Swoją twarz we francuskiej peruce w jednym z tych woskowych zwierciadeł chciałby zobaczyć Damazy (prawnik, przyjaciel Miecznika). Miecznik opisuje jednak cechy idealnych kandydatów oddanych Ojczyźnie żołnierzy – na mężów swoich córek (Kto z mych dziewek serce której…). Zabawę przerywa przybycie Cześnikowej, która uprzedzając przyjazd bratanków, przedstawia młodzieńców w krzywym zwierciadle. W tym momencie wracają myśliwi z polowania na czele ze Skołubą – klucznikiem Miecznika. Myśliwi drwią ze Skołuby sugerując, że ustrzelony dzik nie jest jego trofeum. Celny strzał należał rzeczywiście do kogoś, kto właśnie jechał drogą w stronę Kalinowa. Do dworu przybywają bowiem Stefan i Zbigniew, zaś celny strzał był dziełem ich sługi Macieja. Gorącą dyskusję przerywa zaproszenie na kolację.

Akt III

Zamek zapada w sen. Hanna i Jadwiga chcąc przekonać się czy rzeczywiście bracia są tacy tchórzliwi udają portrety swoich prababek. Także Damazy chce postraszyć gości i chowa się w starym zegarze. Skołuba próbuje nastraszyć z kolei Macieja. (Ten zegar stary…). Zbigniew i Stefan natomiast myślą już tylko o urodziwych siostrach (Cisza dokoła…), (Gdym przy wieczerzy…). Świadkami tych wyznań są Hanna i Jadwiga. Obie panny przestraszone uciekają, zaś bracia – przekonani, iż przyczyną zamieszania jest Damazy – wdają się z nim w pogawędkę. Poznają w ten sposób całkowicie zmyśloną przez zazdrosnego Damazego historię Kalinowa, jako miejsca zdrady. Bracia podburzeni chcą natychmiast rano opuścić dwór.

Akt IV

Hanna nie może zasnąć i cały czas myśli o Stefanie (Do grobu trwać w bezżennym stanie...). Tymczasem Damazy cieszy się z obrotu sprawy i udanego ośmieszenia braci. Jednak twarda postawa Miecznika doprowadza do wyjaśnienia nieporozumień i ukrócenia intrygi Damazego. Miecznik opowiada prawdziwą historię „Strasznego dworu”. Posiadłość została tak nazwana przez zazdrosne matki panien z sąsiednich okolic, kiedy pradziadek Miecznika miał dziewięć córek tak pięknych, że każdy młodzieniec przybywający do Kalinowa prosił o rękę jednej z nich. Stefan i Zbigniew proszą Miecznika o rękę Hanny i Jadwigi. Wzruszony Miecznik błogosławi pary.

recenzje T_DETAILS_SHOW_MORE

Joanna Targoń, „Gazeta Wyborcza”, 29.12.2004
(...) Wyróżniała się Katarzyna Oleś-Blacha (Hanna) obdarzona mocnym i czystym sopranem".
Anna Woźniakowska, „Dziennik Polski”, 29.12.2004
Gwiazdą obu premierowych spektakli był Adam Kruszewski jako Miecznik. Ileż kultury, muzycznej wiedzy, umiejętności aktorskiego zbudowania postaci, o wspaniałej dykcji nie wspominając, zaprezentował czołowy polski baryton. Z radością słuchałam w niedzielę Edyty Piaseckiej - Hanny i Agnieszki Cząstki – Jadwigi. Ładnie spisał się Volodymyr Pankiv jako Skałuba, dobry był Maciej Zenona Kowalskiego (w tych partiach wystąpili również: Wiesław Nowak i Konrad Szota). Interesującą Cześnikową była Bożena Zawiślak-Dolny.
Józef Kański, „Ruch Muzyczny”, luty 2005
(...) W oglądanym przeze mnie, drugim z kolei przedstawieniu, partię Hanny ślicznie śpiewała Katarzyna Oleś, imponując brawurą koloraturowych pasaży i blaskiem wysokich tonów, a bardzo dobrym Skołubą okazał się ukraiński bas Wołodymyr Pankiv. Pełną uroku Jadwigą była Katarzyna Suska, zaś Adam Kruszewski ujmował szlachetnością postawy i muzycznej interpretacji jako Miecznik. W partii Stefana ładnie spisał się Leszek Świdziński, dobrym Zbigniewem okazał się Przemysław Firek, a nieco groteskowa rola Damazego znalazła dobrego odtwórcę w Januszu Dębowskim.
Jacek Chodorowski, „Trubadur” - Pismo Ogólnopolskiego Klubu Miłośników Opery, styczeń-marzec 2005
(...) W rolę Hanny wcieliły się Edyta Piasecka i Katarzyna Oleś-Blacha. Nieco odmiennie potraktowały swą partię: Edyta Piasecka była dostojną, dramatyczną, powiedziałbym dumną szlachcianką. Śpiewała bardzo pięknie i swobodnie, dominując głosem i w scenach zespołowych. (...)

nadchodzące spektakle z tego gatunku