Turek we Włoszech

„Turek we Włoszech” nie jest łatwą operą. Tu zaś dobrze radzi sobie z orkiestrą Tomasz Tokarczyk, a obok Katarzyny Oleś-Blacha zabawne postaci są w stanie wykreować Łukasz Goliński (Selim), Grzegorz Szostak (Geronio, mąż Fiorilli) i pełen naturalnego wokalnego wdzięku Mariusz Godlewski jako Poeta organizujący całą erotyczną intrygę.

„Turek we Włoszech” należy bezsprzecznie do fenomenalnej Katarzyny Oleś-Blacha, która pokazuje, że arcytrudne koloratury to dla niej bułka z masłem. Jako Fiorilla udowadnia przy okazji, że jest świetną aktorką komediową. Podobnie jak partnerujący jej Grzegorz Szostak w roli poczciwego Geronia. Wyróżnia się też baryton Łukasz Goliński jako tytułowy Turek Selim.

Karnawał, feeria barw, dowcip i zabawa królowały na scenie Opery Krakowskiej podczas piątkowej premiery „Turka we Włoszech” G. Rossiniego. To dzieło nie należy do kanonu najpopularniejszych oper, tym większy ukłon dla krakowskich realizatorów za rozszerzanie repertuaru naszego teatru muzycznego o mniej znane utwory. Włodzimierz Nurkowski, który wyreżyserował spektakl,  stworzył na scenie klimat barwnego korowodu zabawnych postaci rodem z weneckiego karnawału, które w zabawnej formie obnażają ludzkie sentymentalne ułomności i wady. Wspomogły go w tym panie Anna Sekuła (scenografia i kostiumy) oraz Violetta Suska (choreografia i ruch sceniczny). Ciekawym i efektownym uzupełnieniem całości były multimedialne projekcje w tle (…). Publiczność znakomicie się bawiła oglądając komiczne dialogi przekomarzających się stale małżonków - Fiorilli i Geronia, podchody niezdecydowanego Selima, cierpienia porzuconego kochanka Narcisa czy działania Poety będącego spiritus movens intrygi. Artyści starali się sprostać narzuconym przez gatunek opery buffa wyzwaniom, prezentując adekwatne do okoliczności vis comica.  Sądząc po odbiorze widzów, udało im się to doskonale (...). Katarzyna Oleś-Blacha w partii Fiorilli epatowała wokalnym wdziękiem swoich koloraturowych możliwości (...). Grzegorz Szostak jako rogacz Geronio był absolutnie uroczy w swojej matrymonialnej bezradności  i znakomicie poradził sobie zarówno wokalnie, jak i aktorsko. Wielkie brawa! (...) Z dystansem i odpowiednim przymrużeniem oka do swoich zadań podeszli Andrzej Lampert jako Narciso oraz Mariusz Godlewski w partii Poety. Bardzo ładnie zaprezentował się chór Opery Krakowskiej przygotowany jak zawsze perfekcyjnie przez Zygmunta Magierę oraz Balet. Orkiestra pod batutą Tomasza Tokarczyka pięknie i lekko grała rossinowską kompozycję (...). Nowa pozycja w repertuarze Opery Krakowskiej niewątpliwie przyciągnie rzesze melomanów na Lubicz.

O ile jednak w dziele Pergolesiego dramat goni dramat, to w Turku gag goni gag – istna slapstickowa komedia. Wartkie tempo, szaleństwo kolorów, akrobacje na scenie, także fizyczne. Ale przede wszystkim wokalne. Tu prym wiodła Katarzyna Oleś-Blacha w roli płochej Fiorilli, młodej żony starego męża, romansującej na wszystkie strony. Z partnerującym jej w roli owego męża, Geronia, Grzegorzem Szostakiem tworzyli nieodparcie zabawny duet – oboje mają ogromną vis comica. Ale ona szczególnie epatowała wirtuozowskimi kaskadami dźwięków. (...)  W roli z kolei tegoż Turka interesujący był Łukasz Goliński, baryton z Gdańska, związany z Operą Novą w Bydgoszczy. Znany nam dobrze (i lubiany) Mariusz Godlewski wystąpił tym razem w całkiem innym emploi niż zwykle (grywa albo nieszczęśliwych kochanków, albo zimnych drani) – poety-organizatora akcji, i też wykazał się poczuciem humoru. Jak również Andrzej Lampert jako Narciso, kochanek porzucony przez Fiorillę (ten tenor ma za sobą nie tylko role operowe, ale też śpiewanie soft rocka). (...) Reżyser Włodzimierz Nurkowski ma za sobą dzieła w bardzo różnym gatunku, ale, jak widać, do komediowych ma bardzo dobrą rękę. W połączeniu z tęczowo barwną scenografią i kostiumami Anny Sekuły i choreografią Violetty Suskiej, które odtworzyły na scenie wenecki karnawał, mamy istny fajerwerk, który ogląda się z przyjemnością. Nie ma tu żadnych wydziwiań, jest po prostu śmiech i zabawa.